...
Het nieuwe rapport "Fiscal Sustainability of Health Systems: How to Finance More Resilient Health Systems When Money Is Tight?" onderzoekt de beleidsopties om de gezondheidszorg te financieren in een context van stijgende levensduurte en beperkte overheidsmiddelen. De OESO verwacht dat de uitgaven voor gezondheidszorg in de OESO-landen tegen 2040 zullen stijgen tot gemiddeld 11,2% van het BBP: een toename met 2,3 procentpunt in vergelijking met het pre-coronajaar 2018. Eerdere analyses hadden al aangegeven dat OESO-landen gemiddeld 1,4% van hun BBP extra moeten uitgeven dan vóór de pandemie om beter voorbereid te zijn op toekomstige schokken. Er moet dus dringend actie worden ondernomen om veerkrachtigere gezondheidszorgstelsels te financieren, stelt de OESO. Het rapport onderscheidt vier mogelijke opties om de gezondheidssystemen betaalbaar te houden. De eerste daarvan is de overheidsuitkomsten verhogen door belastingen te verhogen of schulden aan te gaan. Door de hoge begrotingstekorten en schuldgraad is die optie volgens de OESO in veel landen niet realistisch. De tweede optie is het aandeel van de gezondheidszorg in de overheidsuitgaven verhogen; dit kan vooral in landen die nu nog relatief weinig aan zorg uitgeven. Een derde optie is de verhouding tussen publieke en private uitgaven voor de zorg te herzien, bijvoorbeeld door de eigen bijdragen van de patiënt te verhogen of door te snoeien in terugbetaalde zorg. Deze optie maakt zorg echter minder toegankelijk voor de armste en meest kwetsbare groepen. Een debat over hoe de beperkte overheidsbudgetten het best besteed kunnen worden is echter onvermijdelijk, vindt de OESO. Gezien de beperkingen van de drie bovenstaande opties, verwacht de OESO vooral veel van de vierde optie: streven naar minder uitgaven door een betere gezondheid, en efficiëntiewinsten. De OESO waarschuwt dat overheden niet te veel mogen verwachten van maatregelen om de bevolking langer gezond te laten leven, zoals het stimuleren van een gezondere levensstijl en het ontraden van alcoholconsumptie. Die kunnen een besparing van 0,4 procentpunt van het BNP opleveren - niet te versmaden, maar onvoldoende om de groei in uitgaven op te vangen. Blijft over: efficiëntiewinsten. Een eerder rapport van de OESO stelde vast dat tot één vijfde van de uitgaven in de zorg ondoelmatig of onnodig zijn. Het nieuwe rapport geeft enkele voorbeelden van mogelijke efficiëntiewinsten, zonder op de details in te gaan. Zo kan het werkterrein van niet-artsen (zoals verpleegkundigen en apothekers) uitgebreid worden - wat volgens de OESO mogelijk is zonder negatieve gevolgen voor de kwaliteit van de zorg. Verder moet het gebruik van generieke geneesmiddelen gestimuleerd worden. Het rapport pleit ook voor meer digitalisering, met name telegeneeskunde en robotica voor bepaalde procedures, en het gebruik van artificiële intelligentie. Ook een beleid om medische fouten, ongepast gebruik van antimicrobiële stoffen en ongerechtvaardigde variatie in medische praktijken te verminderen is wenselijk.