n vergelijking met andere grote steden in ons land, is de concentratie van het zorgaanbod in Brussel verantwoord en noodzakelijk om te voldoen aan de behoeften, zo klinkt het. Een verdeling van de programmatie tussen de gewesten louter op basis van het aantal inwoners zou in het nadeel uitvallen van Brussel, gezien de specifieke kenmerken en behoeften in de hoofdstad, aldus de Brusselse Federatie van gezondheidsinstellingen.

Volgens Gibbis moet de programmatie een flexibel instrument blijven dat schommelingen mogelijk maakt volgens de behoeften. "Indien het, na een grondige analyse, noodzakelijk zou blijken de programmatie te verdelen tussen de gewesten, zou over deze verdeling moeten worden beslist in de IMC Volksgezondheid, om te garanderen dat alle entiteiten vertegenwoordigd zijn. Deze verdeling zou ook herzien moeten kunnen worden om de naleving van ieders behoeften te garanderen. Dat is vooral van belang voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest dat verschillende bevoegde deelstaten telt."

Geval apart

Brussel is op meerdere vlakken een geval apart, stipt Gibbis aan: er zijn de geografische factoren (stedelijk gebied, grote bevolkingsdichtheid); de demografische en sociaaleconomische factoren (ongelijkheid tussen de inwoners, kwetsbare bevolkingsgroepen); en het aantrekkelijke zorgaanbod (centrale geografische ligging, gespecialiseerd zorgaanbod en een specifiek patiënteel waarvan 35% afkomstig is van een ander gewest). "Deze elementen verantwoorden een hoger aantal ziekenhuisbedden per inwoner in Brussel dan de drempel die is vastgelegd door de programmatie op nationaal niveau. De behoeften van de patiënten en van de zorgverstrekkers moeten in acht worden genomen. Het huidige Brusselse zorgaanbod volstaat niet om aan alle behoeften te voldoen", aldus Gibbis. De koepel wijst er ook op dat de concentratie van het zorgaanbod in de hoofdstad niet groter is in vergelijking met andere Belgische grootsteden.

Gespecialiseerd zorgaanbod

"De centrale ligging van Brussel als hoofdstad heeft ook geleid tot de ontwikkeling van een groot en gespecialiseerd zorgaanbod. Door het Nederlandstalige en Franstalige aanbod (bicommunautaire ziekenhuizen) vinden bovendien ook niet-Brusselaars vlot hun weg naar de Brusselse ziekenhuizen. Brussel telt drie van de zeven universitaire ziekenhuizen van het land en een groot aantal universitaire ziekenhuisbedden. Er is een hoogstaand zorgaanbod in de meeste universitaire, algemene, gespecialiseerde of psychiatrische Brusselse ziekenhuizen, bv. op het vlak van oncologie, hartchirurgie, psychiatrische zorg voor kinderen of geïnterneerde personen, transplantaties, zeldzame ziektes, NIC, enz. Zo heeft Brussel een toonaangevende ziekenhuisexpertise ontwikkeld, die vaak gewestoverschrijdend is. De aanwezigheid van een groot aantal ziekenhuizen, waarvan enkele sterk gespecialiseerd, bevordert de zorg voor een aanzienlijk aandeel niet-Brusselse patiënten. De Brusselse expertise voldoet aan een nood die leeft bij de hele Belgische bevolking", argumenteert Gibbis verder.

De federatie wijst er ook op dat 35,6% van de klassieke ziekenhuisopnames patiënten betreft die niet gedomicilieerd zijn in Brussel. Voor daghospitalisaties gaat het om 37,6%.

Meer geboortes

Volgens Gibbis is het voorbeeld van de kraamafdeling bijzonder veelzeggend. Het toont aan dat er wel degelijk nood is aan een groter zorgaanbod in Brussel, gezien de combinatie van zowel demografische factoren, een kosmopolitische bevolking, aantrekkelijkheid, centrale ligging, enz. "Het aantal geboortes in Brussel ligt hoog. Dat verklaart ook waarom het aantal M-bedden per 1.000 vrouwen van 15 tot 49 jaar hoger is in Brussel (1,37 tegen 1,22 voor Vlaanderen en 1,20 voor Wallonië) en waarom de gemiddelde bezettingsgraad in de kraamafdelingen eveneens hoger is (66,6% in Brussel, tegen 47,1% in Vlaanderen en 44,3% in Wallonië), wat het behoud van deze bedden rechtvaardigt."

"Voor de geestelijke gezondheid blijkt anderzijds dat het ziekenhuisaanbod voor kinderen en adolescenten in Brussel de huidige behoeften niet dekt. De bezettingsgraden liggen ook heel hoog (meer dan 80% of zelfs 100%) en er zijn lange wachtlijsten. Zo'n 500 jongeren wachten meerdere maanden om te worden opgenomen. Zoals de KCE-studie over de vereiste ziekenhuiscapaciteit in 2025 aantoont, moet Brussel bovendien rekening houden met steeds belangrijkere noden aan G en Sp-bedden."

Om die specifieke behoeften te kunnen invullen, zal het volgens Gibbis noodzakelijk zijn om het huidige aanbod aan te passen en de reconversie mogelijk te maken naar meer chronische activiteiten, aangepast aan de Brusselse realiteit.

n vergelijking met andere grote steden in ons land, is de concentratie van het zorgaanbod in Brussel verantwoord en noodzakelijk om te voldoen aan de behoeften, zo klinkt het. Een verdeling van de programmatie tussen de gewesten louter op basis van het aantal inwoners zou in het nadeel uitvallen van Brussel, gezien de specifieke kenmerken en behoeften in de hoofdstad, aldus de Brusselse Federatie van gezondheidsinstellingen. Volgens Gibbis moet de programmatie een flexibel instrument blijven dat schommelingen mogelijk maakt volgens de behoeften. "Indien het, na een grondige analyse, noodzakelijk zou blijken de programmatie te verdelen tussen de gewesten, zou over deze verdeling moeten worden beslist in de IMC Volksgezondheid, om te garanderen dat alle entiteiten vertegenwoordigd zijn. Deze verdeling zou ook herzien moeten kunnen worden om de naleving van ieders behoeften te garanderen. Dat is vooral van belang voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest dat verschillende bevoegde deelstaten telt." Geval apart Brussel is op meerdere vlakken een geval apart, stipt Gibbis aan: er zijn de geografische factoren (stedelijk gebied, grote bevolkingsdichtheid); de demografische en sociaaleconomische factoren (ongelijkheid tussen de inwoners, kwetsbare bevolkingsgroepen); en het aantrekkelijke zorgaanbod (centrale geografische ligging, gespecialiseerd zorgaanbod en een specifiek patiënteel waarvan 35% afkomstig is van een ander gewest). "Deze elementen verantwoorden een hoger aantal ziekenhuisbedden per inwoner in Brussel dan de drempel die is vastgelegd door de programmatie op nationaal niveau. De behoeften van de patiënten en van de zorgverstrekkers moeten in acht worden genomen. Het huidige Brusselse zorgaanbod volstaat niet om aan alle behoeften te voldoen", aldus Gibbis. De koepel wijst er ook op dat de concentratie van het zorgaanbod in de hoofdstad niet groter is in vergelijking met andere Belgische grootsteden.Gespecialiseerd zorgaanbod"De centrale ligging van Brussel als hoofdstad heeft ook geleid tot de ontwikkeling van een groot en gespecialiseerd zorgaanbod. Door het Nederlandstalige en Franstalige aanbod (bicommunautaire ziekenhuizen) vinden bovendien ook niet-Brusselaars vlot hun weg naar de Brusselse ziekenhuizen. Brussel telt drie van de zeven universitaire ziekenhuizen van het land en een groot aantal universitaire ziekenhuisbedden. Er is een hoogstaand zorgaanbod in de meeste universitaire, algemene, gespecialiseerde of psychiatrische Brusselse ziekenhuizen, bv. op het vlak van oncologie, hartchirurgie, psychiatrische zorg voor kinderen of geïnterneerde personen, transplantaties, zeldzame ziektes, NIC, enz. Zo heeft Brussel een toonaangevende ziekenhuisexpertise ontwikkeld, die vaak gewestoverschrijdend is. De aanwezigheid van een groot aantal ziekenhuizen, waarvan enkele sterk gespecialiseerd, bevordert de zorg voor een aanzienlijk aandeel niet-Brusselse patiënten. De Brusselse expertise voldoet aan een nood die leeft bij de hele Belgische bevolking", argumenteert Gibbis verder. De federatie wijst er ook op dat 35,6% van de klassieke ziekenhuisopnames patiënten betreft die niet gedomicilieerd zijn in Brussel. Voor daghospitalisaties gaat het om 37,6%. Meer geboortes Volgens Gibbis is het voorbeeld van de kraamafdeling bijzonder veelzeggend. Het toont aan dat er wel degelijk nood is aan een groter zorgaanbod in Brussel, gezien de combinatie van zowel demografische factoren, een kosmopolitische bevolking, aantrekkelijkheid, centrale ligging, enz. "Het aantal geboortes in Brussel ligt hoog. Dat verklaart ook waarom het aantal M-bedden per 1.000 vrouwen van 15 tot 49 jaar hoger is in Brussel (1,37 tegen 1,22 voor Vlaanderen en 1,20 voor Wallonië) en waarom de gemiddelde bezettingsgraad in de kraamafdelingen eveneens hoger is (66,6% in Brussel, tegen 47,1% in Vlaanderen en 44,3% in Wallonië), wat het behoud van deze bedden rechtvaardigt." "Voor de geestelijke gezondheid blijkt anderzijds dat het ziekenhuisaanbod voor kinderen en adolescenten in Brussel de huidige behoeften niet dekt. De bezettingsgraden liggen ook heel hoog (meer dan 80% of zelfs 100%) en er zijn lange wachtlijsten. Zo'n 500 jongeren wachten meerdere maanden om te worden opgenomen. Zoals de KCE-studie over de vereiste ziekenhuiscapaciteit in 2025 aantoont, moet Brussel bovendien rekening houden met steeds belangrijkere noden aan G en Sp-bedden." Om die specifieke behoeften te kunnen invullen, zal het volgens Gibbis noodzakelijk zijn om het huidige aanbod aan te passen en de reconversie mogelijk te maken naar meer chronische activiteiten, aangepast aan de Brusselse realiteit.