"Het aantal gefinancierde verpleegkundigen is gebaseerd op het aantal passages via de spoed. Dit pervers mechanisme moedigt ziekenhuizen aan om geplande opnames via de spoed te laten binnenkomen."
Dat zegt professor en urgentie-arts Jean Bernard Gillet in het boek 'Het geheel is meer dan de som van de delen'. Aan dit werkje leverden verschillende auteurs met een lange carrière in de gezondheids- en welzijnssector een bijdrage. Het werd samengesteld door Frank Lippens die onlangs afzwaaide als directeur van het Sint-Vincentiusziekenhuis in Deinze.
Het boek bestrijkt een periode van 40 jaar en gaat over 'een maatschappelijke mozaïek van boeiende sectoren in de gezondheids- en welzijnssector, 1979-2019'. Alleszins zijn het klinkende namen -tijdgenoten- die Frank Lippens wist te strikken. Inleidingen zijn er van de ministers De Block en Vandeurzen. Andere coryfeeën heten Christiaan Decoster, tot voor kort leidend ambtenaar van de FOD Volksgezondheid, Peter Degadt, tot eind vorig jaar topman van Zorgnet-Icuro en de professoren Eric Mortier, Kristof Eeckloo en Dirk De Ridder.
Inslapende wachten
Frank Lippens omschrijft professor Gillet als een 'compagnon de route'. Jarenlang was de afgezwaaide ziekenhuisdirecteur effectief lid van de Nationale Raad Dringende Geneeskundige Hulpverlening. Daar kwam hij als jurist de urgentist Gillet tegen. We noteren dat Lippens samen met Gillet "in conclaaf zat bij minister Colla (Spa.-minister van volksgezondheid tussen 1995 en1999 nvgv) en een artsenstaking kon vermijden door de inslapende wachten in de ziekenhuizen tot een aanvaardbaar aantal te herleiden."
Dat er in de dringende medische hulpverlening heel wat pijnpunten zijn, is een understatement. Overbelasting is er daar één van maar Gillet stelt zich vooral vragen over de onderbenutting van de noodhulp. Voor sommige patiënten komt alle hulp te laat omdat de snelheid van hulpverlening te wensen over laat. Daardoor is hun passende behandeling niet effectief. Concreet gaat het vooral over infarcten, beroertezorg en ernstige sepsis. Patiënten moeten worden aangemoedigd om via 112 rechtstreeks naar de spoed te gaan. "De besparing zou aanzienlijk zijn", benadrukt hij.
Nomenclatuur
Gillet wijst ook op 'perverse' financieringswijzen. "Het aantal gefinancierde verpleegkundigen is gebaseerd op het aantal passages via de spoed. Dit mechanisme moedigt ziekenhuizen aan om geplande opnames via de spoed te laten binnenkomen, aldus de spoedarts die ook de nomenclatuur op de hak neemt. "Prestaties die zich in de sfeer van de huisartsgeneeskunde situeren en die weinig tijd vergen worden evenveel betaald als prestaties verricht voor ernstige zieken met een tienmaal hogere werkbelasting," stelt hij vast.
Frank Lippens (samenstelling): 'Het geheel is meer dan de som van de delen', Gent, 2019, uitgeverij Skribis, 20 euro.
Dat zegt professor en urgentie-arts Jean Bernard Gillet in het boek 'Het geheel is meer dan de som van de delen'. Aan dit werkje leverden verschillende auteurs met een lange carrière in de gezondheids- en welzijnssector een bijdrage. Het werd samengesteld door Frank Lippens die onlangs afzwaaide als directeur van het Sint-Vincentiusziekenhuis in Deinze.Het boek bestrijkt een periode van 40 jaar en gaat over 'een maatschappelijke mozaïek van boeiende sectoren in de gezondheids- en welzijnssector, 1979-2019'. Alleszins zijn het klinkende namen -tijdgenoten- die Frank Lippens wist te strikken. Inleidingen zijn er van de ministers De Block en Vandeurzen. Andere coryfeeën heten Christiaan Decoster, tot voor kort leidend ambtenaar van de FOD Volksgezondheid, Peter Degadt, tot eind vorig jaar topman van Zorgnet-Icuro en de professoren Eric Mortier, Kristof Eeckloo en Dirk De Ridder.Frank Lippens omschrijft professor Gillet als een 'compagnon de route'. Jarenlang was de afgezwaaide ziekenhuisdirecteur effectief lid van de Nationale Raad Dringende Geneeskundige Hulpverlening. Daar kwam hij als jurist de urgentist Gillet tegen. We noteren dat Lippens samen met Gillet "in conclaaf zat bij minister Colla (Spa.-minister van volksgezondheid tussen 1995 en1999 nvgv) en een artsenstaking kon vermijden door de inslapende wachten in de ziekenhuizen tot een aanvaardbaar aantal te herleiden."Dat er in de dringende medische hulpverlening heel wat pijnpunten zijn, is een understatement. Overbelasting is er daar één van maar Gillet stelt zich vooral vragen over de onderbenutting van de noodhulp. Voor sommige patiënten komt alle hulp te laat omdat de snelheid van hulpverlening te wensen over laat. Daardoor is hun passende behandeling niet effectief. Concreet gaat het vooral over infarcten, beroertezorg en ernstige sepsis. Patiënten moeten worden aangemoedigd om via 112 rechtstreeks naar de spoed te gaan. "De besparing zou aanzienlijk zijn", benadrukt hij.Gillet wijst ook op 'perverse' financieringswijzen. "Het aantal gefinancierde verpleegkundigen is gebaseerd op het aantal passages via de spoed. Dit mechanisme moedigt ziekenhuizen aan om geplande opnames via de spoed te laten binnenkomen, aldus de spoedarts die ook de nomenclatuur op de hak neemt. "Prestaties die zich in de sfeer van de huisartsgeneeskunde situeren en die weinig tijd vergen worden evenveel betaald als prestaties verricht voor ernstige zieken met een tienmaal hogere werkbelasting," stelt hij vast. Frank Lippens (samenstelling): 'Het geheel is meer dan de som van de delen', Gent, 2019, uitgeverij Skribis, 20 euro.