...

Vijf jaar geleden, in 2014, trad een onuitgegeven regeringscoalitie voor het voetlicht. Met, eveneens ongezien na tientallen jaren socialistisch - vooral PS - beleid, een liberale minister op sociale zaken en volksgezondheid. Een dokter nog wel, dat we dat nog mochten meemaken.Bovendien was huisarts Maggie De Block een half decennium geleden immens populair. Geen wonder dat de verwachtingen bij de stakeholders uit de gezondheidszorg onrealistisch hoog gespannen waren. Dat werkte ze ook wel zelf in de hand, het was haar 'droomdepartement' en met de opstart van een aantal grote werven toonde ze zich torenhoog ambitieus. Denk aan de hervorming van de nomenclatuur, de gezondheidszorgberoepen (KB 78), de klinische ziekenhuisnetwerken enzovoort. En ook: de snel voortschrijdende digitalisering en de ontwikkeling in m- en eHealth plaatsten de minister voor enorme uitdagingen. Het waren en zijn disruptieve tijden.Tijd om een balans op te maken. Wat bakte De Block er bijvoorbeeld van in de ziekenhuisinanciering? Bundled payment in de laagvariabele zorg, ze heeft het weliswaar gehaald maar met vele manco's. Het Budget Financiële Middelen werd niet geïncorporeerd, geneesmiddelen en medische hulpmiddelen evenmin. Het is dus niet meer dan een aanzet, een eerste stap.Ziekenhuizen klagen bovendien steen en been over de zware administratieve belasting die het nieuwe systeem met zich meebrengt. En tot overmaat van ramp lopen er enkele rechtszaken tegen de laagvariabele zorg. Dit 'globaal prospectief financieringssysteem' hangt dan ook met plakband en speeksel aan elkaar. Daar een robuust systeem van maken dat multidisciplinaire samenwerking faciliteert, zal nog grote inspanningen vragen.Dat is geen schande, uiteindelijk benadrukte De Block bij aanvang van de legislatuur zelf dat de voltooiing van de vele werven meer dan één regeerperiode in beslag zou nemen. Tien jaar? Vijftien jaar? Nog langer. Om een en ander in perspectief te plaatsen herinneren we aan lang vervlogen tijden. Toen was ene Jean-Luc Dehaene minister van Sociale Zaken. In de jaren 1980 voerde hij onder meer een ondergrens van 150 bedden voor ziekenhuizen in. Tot begin de jaren 2000 zorgde dat voor een opeenvolging van fusies. Om maar te zeggen: Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd. Sommige beleidsmaatregelen hebben tijd nodig.Of er met de erfenis van Maggie iets (constructiefs) gebeurt, zal ook afhangen van wie haar opvolgt. De verkiezingsuitslag heeft de kaarten niet zo goed gelegd voor het geval ze dat zelf wil doen - en daar had het wel alle schijn van. Als eerste liberale minister van Volksgezondheid voerde de voormalige huisarts uit Merchtem haar eigen beleid. Toch was er continuïteit met haar voorgangster, de PS-diva Laurette Onkelinx. Zij had onder meer al een stappenplan voor de hervorming van de ziekenhuisinanciering opgezet. Maggie nam dat en andere thema's over - al heeft ze, wat haar goede recht is, er een andere stempel op gedrukt.Al wie het goed voor heeft met onze gezondheidszorg hoopt nu dat de volgende minister niet alles gaat terugschroeven, oog heeft voor de continuïteit én voor de gevoeligheden van de sector. Only time will tell, al kan het nog een eindje duren eer we nieuwe bewindvoerders mogen verwelkomen.