...

We zijn een middelgroot ziekenhuis en we gaan prat op onze persoonlijke omgang met de patiënten, zegt hoofdarts Kristof Van den Hauwe. "Tegelijk zetten we sterk in op innovatie, zodat we de zorgkwaliteit kunnen afleveren die patiënten van ons verwachten." Momenteel zijn in AZ Sint-Blasius een 130-tal artsen aan de slag als vaste stafleden. "Daarnaast zijn er nog een aantal toegelaten artsen actief als consulent of in het kader van een wachtdienst, onder meer binnen ziekenhuisoverschrijdende associaties. Toch is er voor zowat elke discipline wel een vacature." Een blik op de website van het ziekenhuis bevestigt dat. Meerdere artsenvacatures staan overigens al maanden open. "Een kleine twee jaar geleden zijn we begonnen met een aanwervingsbeweging, onder meer gezien de leeftijdspiramide van ons artsenkorps", legt Van den Hauwe uit. Daarnaast speelt ook het terugvallend aantal assistenten het ziekenhuis parten. "Wij zetten sinds lang sterk in op het opleiden van assistenten. We merken echter dat we de voorbije jaren in de drie grote groepen - anesthesie, inwendige ziekten en heelkunde - toch wel een of twee assistenten minder krijgen op jaarbasis. Dat zijn er globaal drie minder, wat natuurlijk een invloed heeft op de werkvloer: een chirurg heeft meestal wel een aso bij zich voor een operatie; als die er niet is, moet je beginnen te zoeken naar alternatieven." De dubbele cohorte heeft wel even voor een grotere instroom gezorgd, maar die golf is intussen voorbij, licht de hoofdarts toe. "Door de verschillende artsenquota is het aanbod kleiner geworden. De universiteiten zorgen er uiteraard voor dat de aso's in eerste instantie in de eigen ziekenhuizen opgeleid worden. Daardoor is het aantal assistenten dat nog naar perifere ziekenhuizen wordt gestuurd significant minder dan pakweg vijf of tien jaar geleden. Die trend zal zich in de toekomst helaas zeker verderzetten waardoor wij o.a. meer vaste stafleden moeten aanwerven om ook de stijgende activiteit te kunnen bolwerken." Rekrutering is één aspect van het HR-beleid, retentie is zeker even belangrijk. "Door de onzekerheid over de netwerken merken we dat jonge artsen eerder voor grote ziekenhuizen willen werken. Toch zijn er ook die bij de sollicitatie duidelijk aangeven dat ze bewust kiezen voor een middelgroot persoonsgericht en kwaliteitsvol ziekenhuis als het onze. Als voordelen zien ze dan het feit dat iedereen hier iedereen kent, dat collega's toegankelijker zijn, en dat patiënten hier geen nummer zijn." "Eenmaal een arts aan boord is, proberen we ervoor te zorgen dat die zijn werk kan doen zoals hij/zij dat wil mits inachtname van een aantal regels uiteraard. Investeren in innovatie is in dat opzicht een must. Startende artsen krijgen een introductie over het ziekenhuis en een uitgebreide opleiding over de werking binnen het ziekenhuis, het elektronisch patiëntendossier... Na de indiensttreding blijven we volop inzetten op navorming, zowel intern - op vraag van een specifieke dienst bijvoorbeeld - als extern. Daarbovenop organiseren we leiderschapstrajecten waar geïnteresseerde artsen zich kunnen voor inschrijven. Dat alles op kosten van het ziekenhuis." Onder meer door corona is mentaal welzijn op het werk nog meer een hot topic geworden. "Wij hebben een vertrouwenspersoon die psychologische ondersteuning biedt. Tijdens de coronapieken hebben we gemerkt dat ook artsen daar een beroep op doen. De stress en de druk op het mentaal welbevinden bereikten in die periode soms een piek, en die ondersteuning was meer dan noodzakelijk." Ook al lijkt de pandemie voor de buitenwereld grotendeels achter de rug, binnen de muren van het ziekenhuis is de impact van corona nog steeds zeer aanwezig. "Ik zou zelfs durven te zeggen dat de impact ervan nu voelbaarder is dan twee jaar geleden. Toen verkeerden we nog in de waan dat het snel een eindig verhaal zou zijn, maar intussen is iedereen tot het besef gekomen dat we wellicht nooit meer zullen terugkeren naar hoe het vroeger was. De dagelijkse impact op onze mensen mogen we niet onderschatten, en dat geldt niet enkel voor de artsen maar evenzeer voor de verpleegkundigen en andere medewerkers. Burn-out en depressie hakken er stevig in. De vlucht uit de zorg is wel degelijk een jammerlijke realiteit." Voor de evaluatie van de artsen in dienst maakt het AZ Sint-Blasius gebruik van een vast protocol, geeft dokter Van den Hauwe nog mee. "De vaste stafleden die hier aan de slag zijn, krijgen jaarlijks een evaluatie aan de hand van dat evaluatiedocument. Zowel het diensthoofd, de collega's en de hoofdverpleegkundige doen daarbij hun zegje. Ook ikzelf evalueer de artsen. Op die manier hebben we een 360 graden-evaluatie, zodat aandachtspunten meteen aangepakt kunnen worden. Het is dus zeker niet zo dat iemand die hier aan de slag gaat voor de rest van zijn/haar carrière als het ware autonoom en geïsoleerd kan werken. We doen er als ziekenhuis alles aan om onze artsen maximaal te ondersteunen via de beleidscyclus en er is ook continu toetsing. Op die manier proberen we ervoor te zorgen dat de gestelde kwaliteitsambities gerealiseerd kunnen worden."